Λιάμης  Πέτρος   -  65ετών                  Σκοπός

 

 Κάποτε ζούσε ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Μια μέρα ο βασιλιάς βγήκε μια βόλτα στον κήπο του παλατιού και συνάντησε έναν γέρο να κάθεται κάτω από ένα δέντρο.

-          «Τι γυρεύεις εδώ γέροντα;»

-          «¨Εγώ βασιλιά μου είμαι ο Θεός και ήρθα να σε ρωτήσω. Επειδή ξέρεις ότι στη ζωή μας όλοι περνάμε μία μεγάλη φουρτούνα είτε στα νιάτα μας είτε στα γηρατειά. Εσύ λοιπόν πότε θέλεις να περάσεις αυτό το κακό, τώρα ή στα γηρατειά;»

Ο βασιλιάς συλλογισμένος απάντησε:

-«Θέλω να το συζητήσω πρώτα με την γυναίκα μου και θα  ‘ρθω να σου απαντήσω».

Πάει λοιπόν ο βασιλιάς και διηγείται αυτό που έγινε στον κήπο και της μετέφερε τη συζήτηση που είχε με το Θεό. Η βασίλισσα έκπληκτη του απάντησε καλύτερα το κακό να το περνούσαν τώρα που είναι νέοι και όλα αντιμετωπίζονται ευκολότερα.

Φεύγει λοιπόν ο βασιλιάς και γυρίζει στον κήπο για να απαντήσει στο Θεό.

-«Θεούλη μου» του λέει, με τη γυναίκα μου αποφασίσαμε να περάσουμε το κακό τώρα που είμαστε νέοι γιατί άμα γεράσουμε θα είναι δύσκολο να ξεπεράσουμε μία μεγάλη συμφορά».

Χαιρέτησε λοιπόν το Θεό και γύρισε στο παλάτι αλλά αντίκρισε κάτι πολύ κακό, το παλάτι καίγονταν και καταστρέφονταν, άνθρωποι πανικόβλητοι έτρεχαν, η βασίλισσα προσπαθούσε να σωθεί και το μικρό βασιλόπουλο τους είχε εξαφανισθεί προσπαθώντας να σωθεί. Όλα λοιπόν είχαν καταστραφεί.

Το μικρό βασιλόπουλο προσπαθώντας να σωθεί κρύφτηκε σε έναν αχυρώνα. Το ξημέρωμα βρήκε το βασιλόπουλο ο νοικοκύρης.

«Τι κάνεις εδώ παιδί μου;» το ρώτησε.

«Καταστράφηκε το σπίτι μου και οι γονείς μου χάθηκαν.»

«Το μόνο που μπορώ να κάνω παιδί μου για σένα είναι να σε φιλοξενήσω και αν θέλεις να μείνεις θα με βοηθάς στις δουλειές μου. Θα βοσκάς τα γουρούνια.»

Έτσι λοιπόν το βασιλόπουλο έγινε γουρουνοβοσκός.

Ήρθε όμως η ώρα που έπρεπε να γίνει εκλογή του νέου βασιλιά μετά από κάποια χρόνια αφού ξαναχτίστηκε το παλάτι.

Μαζεύτηκαν λοιπό όλοι ακολούθησαν τη διαδικασία που ήταν η εξής:

Ένα περιστέρι που θα ελευθερώνονταν θα τριγύριζε πάνω από τους ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί και σε όποιου ανθρώπου τον ώμο θα στέκονταν αυτός θα γινόταν βασιλιάς.

Το περιστέρι λοιπόν πήγε και κάθισε  στον ώμο του μικρού βοσκού και άφησε όλους τους συγκεντρωμένους άφωνους. Επαναλήφθηκε η διαδικασία άλλες δύο φορές και το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο.

Έτσι λοιπόν ο μικρός βοσκός έγινε ξανά βασιλιάς αφού έτσι το ήθελε η μοίρα του. Ήταν γεννημένος για βασιλιάς.