Δύο χωριά που δεν υπάρχουν πια…         ΠΑΠΑΔΙΑ  -  ΚΑΛΥΒΙΑ ΠΑΠΑΔΙΑΣ

 

Η Παπαδιά ήταν μικρό αλλά όμορφο χωριό.

Είχε 150 κατοίκους (όσο είναι σήμερα ο Σκοπός).  Δεν ήταν αυτόνομη κοινότητα αλλά υπάγονταν στον Σκοπό.

Οι κάτοικοι ασχολούνταν με γεωργία και κτηνοτροφία (πρόβατα, σιτηρά κ.λ.π)

 

Εκεί υπήρχαν δύο νερόμυλοι ένα μπατάνι και μία δραστέλα τα οποία χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της περιοχής αλλά και όλος ο κάμπος.

 

Το μαντάνι ή μπατάνι ήταν χειροποίητο, από ξύλο. Τρία ξύλα φτιαγμένα χοντρά σαν σφυριά ήταν κρεμασμένα και από κάτω μία φτερωτή που με την πίεση του νερού χτυπούσε τα ξύλα πάνω στο πανί (σαγιάκι) για να ενωθεί το ύφασμα και να γίνει πιο σκληρό.

 

 

Η νεροτριβή ή δραστέλα ήταν ένα σκαμμένο πηγάδι σαν χωνί και φτιαγμένο με σανίδι γύρω γύρω για να μην πέφτει χώμα μέσα.

Χρησίμευε για την επεξεργασία μάλλινων υφαντών κατά το στάδιο της κατασκευής τους (για να αφρατέψουν και να δέσουν μεταξύ τους τα μάλλινα νήματα ) ή για το ετήσιο πλύσιμό τους.

Δηλαδή  έμπαιναν οι βελέντζες μέσα στη δραστέλα,  το νερό έπεφτε από ψηλά σαν καταρράκτης και με την πίεσή του τις γυρνούσε μέσα εκεί και της έπλενε.

 

 

Το χωριό υπήρχε μέχρι το 1948. Κάηκε από τους Γερμανούς  και καταστράφηκε ολοκληρωτικά μετά τον εμφύλιο πόλεμο.

 

 

Τα Καλύβια της Παπαδιάς ήταν συνοικισμός  που είχε 30 – 40 οικογένειες. Ανήκε στην κοινότητα Σκοπού και είχε πάρεδρο της Παπαδιάς.

Οι κάτοικοι ήταν Ρουμανόβλαχοι που είχαν έρθει από τη Ρουμανία ακόμα κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας.

Ασχολούνταν με την κτηνοτροφία (πρόβατα, γίδια) και με το ξυλοκάρβουνο

 

Καλύβια υπήρχαν π.χ όποιος δε μπορούσε να κάνει σπίτι είχε καλύβι και το συντηρούσε, ώσπου να φτιάξει ένα σπίτι.

 

 

 

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ - ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΙ	ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΣΚΟΠΟ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ	ΣΥΝΘΕΣΗ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΣΚΟΠΟΣ	-	1500	Έλληνες
ΠΑΠΑΔΙΑ	3χιλιόμετρα	170	Έλληνες και 1 – 2 οικογ. Ρουμανόβλαχοι
ΚΑΛΥΒΙΑ ΠΑΠΑΔΙΑΣ	4 χιλιόμετρα	150	Ρουμανόβλαχοι